رواية المعلم ومراته وزوجته (كاملة جميع الفصول) بقلم اماني سيد
البارت الاول
المعلم ومراته وزوجته
يا معلمه يا معلمه الحقى يا معلمه
دهبيه : ايه ياد يا حمص فى ايه مالك داخل زى القطر
حمص : المعلم زيدان يا معلمه
دهبيه بخضه : ماله يا واد انطق
حمص : بيتجوز عليكى يا معلمه
دهبيه : أيه اللى بتقوله ده ياد بيتجوز مين
حمص : زينب بنت مرات ابوكى الله يرحمه يا معلمه وكتب كتابهم دلوقتي في بيت ابوكى الله يرحمه
دهبيه : بص يا واد يا حمص وطأطالى ودانك كويس واعمل اللى هقولك عليه
حمص: اوامرك يا معمله انا لحم كتافى من خيرك انتى وابوكى الحاج غانم الله يرحمه
دهبيه : عيزاك تروح كتب الكتاب من غير ما حد يحس بيك تصورلى فديو حلو كده يكونوا فيه باينين وتصورلى كمان الناس اللى حاضرة كتب الكتاب وتاخدلى كام صوره حلوه كده ليهم من هناك سامع يا حمص
حمص : اوامرك يا معلمه حمامه
هياتم: زغرطوا يا بنات دا انهاردة يوم الهنا يوم المنى
زيدان: اهدى شويه يا هياتم مبحبش الدوشه واحنا من الاول متفقين بس انتى بداتى خالفى الاتفاق اهو من دلوقتي وعازمه ناس ياما وممكن حد يرمى كلمه توصل لدهبيه
هياتم بمسكنه : بنتى يا معلم ونفسي افرح بيها وان شاء الله نفرح اكتر لما تجيب لك ولي العهد
زيدان: ما حدش عارف الخير فين يا هياتم امال فين العروسه ما خرجتش لحد دلوقتي ليه
هياتم : في اوضتها يا معلم عروسه بقى ومكسوفه وكده
زيدان: طيب ادخلي ناديها يلا عشان نكتب الكتاب
هياتم : انت تؤمر امر يا سيدي المعلمين
زينب بنت يا زينه خلصتى ولا لسه
زينب : ايوه ياما خلصت اهو
هياتم : بسم الله ما شاء الله بسم الله ما شاء الله عليك قمر يا حبيبه امك
زينب: بجد ياما يعني هعجبه
هياتم : تعجبيه بس ده انت هتاكلي عقله اكتر ما انتى واكله
زينب: مين كان يصدق ياما ان ذهبيه تبقى ضرتي
هياتم: طيب اتجدعنى انت يلا اوام اوام بس وهاتي له العيل اللي نفسه فيه عشان ساعتها دهبيه تعرف وتموت بقهرتها
زينب: اه ياما يا سلام نفسي اشوف منظرها لما تعرف ان المعلم زيدان على السن ورمح اللي كانت طالعه بيه السما والمعلم زيدان راح المعلم زيدان جه بقى جوزى وهيا بقت ضرتى
هياتم : طيب احلمي بعدين ويلا دلوقتي عشان نلحق نحقق الحلم ونخرج نكتب الكتاب
تم كتب الكتاب وتعالج الزغاريد داخل منزل الحاج غانم والد دهبيع يقال الماذون الجمله الشهيره بارك الله لكما وبارك عليكما وجمع بينكما في
خير في الجهه الاخرى
حمص : اتفضلي يا معلمه الصور اعى والفيديوهات كمان زى ماطلبتى بالظبط
دهبيه : جدع ياد يا حمص خد دول مكافأة ليك وحسك عينك حد يعرف انى عرفت حاجه او إن المعلم اتجوز عليا سامع يا حمص
حمص : اوامرك يا معلمه اللي صحيح ايه اللي نزلك النهارده مش بعاده يعني انزلي المذبح في نص الاسبوع
دهبيه : نصيب يا ولا عشان اعرف اللي بيحصل من ورايا روح انت يا حمص شوف شغلك
بقى كده يا زيدان دي اخرتها هانت عليك العشره من بين كل الناس مالاقتش غير زينب بنت مرات ابويا اللي حاولت تاكل ورثى و تقوم ابويا عليا بس ملحوقه وحياه العشره اللي بينا يا زيدان لاوريكم كيد النسا على اصوله وهعرفك مين هي المعلمه دهبيه شكلك نسيت
اتصلت دهبيه على زيدان
زيدان: الو يا دهبيه ازيك فى حاجة
دهبيه : الحمد لله يا زيدان ألا انت فين صحيح
زيدان بتوتر : فى المد. بح يا دهبيه هكون فين ليه السؤال ده مش بعاده يعني
دهبيه : اصلي موجوده فى المد. بح وملاقتكش هناك فقلت اعرف انت فين واجيلك يمكن روحت
زيدان: لا انا بمر كده على السوق بطقس على الاخبار والاسعار خليكى عندك انا جايلك دلوقتي
زينب : ايه يا معلم رايح فين
زيدان: انا لازم امشي دلوقتي
زينب : ازاي بس ده النهارده طفلتنا وكب كتابنا وانت كنت قايل لي انك هبات معايا ينفع كده
زيدان: معلش يا زينب ظروف ولازم امشي استحملي
زينب : ظروف ولا دهبيه
زيدان: كلام ايه ده يا زينب طريقه الكلام دي ما تنفعش معايا احنا لسه في اولها يا بنت الناس
هياتم: ما تقصدش يا معلم هي عروسه وصعبانه عليها نفسها ان يوم في يوم كتب كتابها جوزها يسبها ويمشي ويروح عند مراته القديمه
زيدان: خليها تهدى كده وانا هعوضها بسفريه يلا فوتكم بعافيه
هياتم : الله يعافيك يا معلم
وبصت لبنتها ايه مش عارفه تقفلي بقك ده شويه هتضيعي كل اللي بنخطتله بغبائك ده
زينب : انت ما شفتيش اول لما كلمته جري ازاي
هياتم يا بنت يا عبيطه ذهبيه مش سهله خليكي اذكى منها المعلم بصلك ليه عشان حاسس انك ضعيفه وغلبانه عكس دهبيه اللى عنيها قويه خليكي كده محسساه معاكي بالمسؤوليه و لما يتقفل عليكم باب واحد كلي بعقله حلاوه ونسيه دهبيه واللي خلفوا ذهبيه وهو المعلم لو مكنش حبك كان هيغامر ويتجوزك على دهبيه وانتى عارفه دهبيه وضعها ايه فى السوق
زينب : عندك حق يا أما
فى السوق.
دهبيه : ايه التاخير ده كله يا معلم
زيدان : معلش يا دهبيه عندي شغل وكنت بخلصه مش عوايدك يعني تيجي للمد. بح النهارده ما عرفتنيش ليه انك جايه
دهبيه : بقى لي ياما ما شفتكش قلت اعمل لك مفاجاه واقعد معاك شويه اصل انا ما بقتش عارفه اتلم عليك
زيدان: معلش يا دهبيه حقك عليا بس انتى عارفه الشغل
دهبيه : اه طبعا ربنا يعينك عشان كده بقى انا جبتك النهارده عايز تراضيني
زيدان: طبعا يا دهبيه امري لله شوفي اللي انت عايزاه ايه ويكون عندك
دهبيه : الامر لله عايزاك يا سيدى المعلمين تاخدنى تخرجنى تودينى سينما وتغدينى فى مكان حلو كده وتجبلى حتتين صيغه حلوين هديه بقاله كتير ماهدتنيش بدهب دانا حتى اسمى دهب يه
زيدان: بس يا دهبيه انا مشغول النهارده وكنت هبات بره كمان
دهبيه بصلته جامد واخدت شنطتها واتحركت على باب المحل وهى زعلانه. براحتك يا معلم براحتك خالص انا ماشيه معطلكش بقى
زيدان: خلاص يا دهبيه خلاص ما اقدرش على زعلك ناجل الشغل النهارده يا ستي عشان خاطرك احنا عندنا كام دهبيه يلا بينا
خرج زيدان ودهبيه وعمللها كل اللي هي عايزاه وتصوروا صور كثير ذهبيه اخذت صوره من الصور وحطيتها صوره بروفايل ليها وليه والصورتين شبه بعض
روحوا بيتهم بالليل واستنى لما ذهبيه نامت وراح يتصل بزينب عشان يراضيها ودهبيه عملت نفسها نايمه عشان تشوفه هيعمل ايه
زيدان : الو يا زينب
زينب بشحتفه : يفرق معاك يا معلم عامله ايه وانهارده جوازنا وبدل ماتعد معايا تخرجنى روحت لمراتك القديمه انت عارف احساسى ايه ولا شكلى ايه قدام الناس
زيدان : معلش حقك عليا يا زوبه هعوضهالك يا بت بسفريه حلوه
زينب : زيدان هو انت بتحبنى
زيدان: طبعا يا بت بحبك امال اتجوزتك ليه وانتى عارفه محدش يقدر يجبرنى على حاجه ومش بعمل حاجه غير لو عايزها
زينب : امال مش عايز تقول لدهبيه ليه
زيدان: مش دلوقتي يا زينب انا مش جبان عشان اتخلى عنها وما انفذ وصيه المرحوم ابوها الله يرحمه بعد اللي عملوا معايا اه انا ما بقتش احبها زي الاول بس بينا عشره ما اقدرش اسيبها لوحدها خصوصا انها لا عيل ولا تيل ولا عيله
كل الكلام ده اتقال ودهبيه واقفه وراه وسمعاه ودموعها على خدها
انتهى البارت
شخصيات الرواية اهى عشان مانتلغبطش
المعلم زيدان: معلم كبير فى المدبح عنده ٣٥ سنه ليه كلمه وسط التجار
دهبيه : مرات المعلم زيدان واتجوزوا عن قصه حب لكن عندها تأخر فى الانجاب دهبيه جميله شعرها واصل لركبتها كيرلى وطويل واسود وهى بيضهة
هياتم : مرات بو دهبيه ست كياده وبتكره دهبيه ونفسها تشوفها مكسوره
زينب : بنت مرات أبو دهبيه طول عمرها عينها على اللى فى ايد دهبيه وبتغير منها ودائما مركبه اكستنشن شقرا عشان تحس انها احلى من دهبيه واتجوزت زيدان عشان تخلف منه وتقهر دهبيه
